Bazylika Św. Anny w Jerozolimie – Muzeum

Dlaczego muzeum tu, w tym miejscu? Obok kościoła krzyżowców, przy ruinach kościoła bizantyjskiego i w miejscu uzdrowienia paralityka z Ewangelii – dlaczego tu muzeum? Przyczyna leży w historii tego muzeum i jego znaczeniu. Wszystko zaczęło się od marzenia nauczyciela Biblii, ojca białego – Leona Cré, który zadał sobie pytanie: „Jak mógłbym ożywić Pismo Święte dla moich uczniów i pielgrzymów tu przybywających?”

W 1878 r. do Świętej Anny przybyli pierwsi Ojcowie Biali. Nauczali tu w greko-katolickim seminarium rytu melchickiego, otwartym w 1882 roku dla młodzieży arabskiej. Ojciec Cré dołączył do grona pedagogicznego w 1886 roku i nauczał Biblii. Pasjonata Biblii i archeologii, pragnął podzielić się tym entuzjazmem z seminarzystami i pielgrzymami odwiedzającymi kościół św. Anny. Zaczął zbierać różne przedmioty, które miały mu pomóc zilustrować historie biblijne. Wkrótce jego pokój został wypełniony różnorodnymi eksponatami i wyglądał jak małe muzeum. Drugą pasją ojca Leona po Biblii była archeologia. Kolekcja muzealna którą rozpoczął szybko się rozrastała i została wzbogacona również o elementy z wykopalisk archeologicznych w sadzawce Betesda, takie jak wota dziękczynne z czasów rzymskich, elementy ceramiki, monety i pozostałości architektoniczne z kościoła bizantyjskiego. Zrealizował swoje marzenia nauczyciela Biblii i pozostawił po sobie wiele cennych przedmiotów, które zgromadził. Ojciec Leon Cré zmarł w 1922 r. i został pochowany w krypcie Bazyliki św. Anny. Swoje życie misyjne poświęcił Bogu i pracy dydaktyczno-naukowej. Z tej kolekcji powstało Muzeum Ojców Białych, które przetrwało do dziś.

Już w 1925 r. muzeum posiadało 5 różnych działów: 1) Sekcja Biblijna – z przedmiotami, które pomagały zwizualizować historie biblijne, 2) Sekcja Numizmatyczna – z kolekcją monet, 3) Sekcja Ceramiki – z 1500 wyrobami ceramiki, 4) duża Sekcja lamp oliwnych – oraz 5) Sekcja Prehistorii – z narzędziami i przedmiotami tego okresu.

Niektórzy ojcowie biali, wspomagani również przez dominikanów, próbowali podejść do tej kolekcji z naukowego punktu widzenia, zaczynając od klasyfikacji przedmiotów ceramicznych.

W 1967 r. seminarium zostało przeniesione do Libanu, ale zbiory muzealne pozostały w Jerozolimie. W sortowaniu, porządkowaniu i klasyfikowaniu kolekcji pomagało wielu różnych naukowców. W latach 1988-1991 młody francuski archeolog pracujący tutaj – Rémy Vallejo, stworzył pierwszy katalog naszego Muzeum, zawierający 3750 fotografii rekwizytów i ich opisów.

Po 2000 roku Muzeum współpracowało z francuskim Instytutem Dziedzictwa Narodowego. Małe muzeum Ojców Białych otworzyło swoje podwoje dla kilku młodych archeologów i studentów archeologii. Współpraca ta przyniosła wiele bardzo pozytywnych rezultatów – powstała elektroniczna baza danych kolekcji, a wiele przedmiotów muzealnych zostało odnowionych. Kilka sarkofagów i ossuariów zostało odrestaurowanych, wiele tabliczek klinowych zostało sklasyfikowanych, duża część kolekcji została oczyszczona, opisana i zabezpieczona. Ojcowie Biali pracując z młodymi naukowcami u św. Anny, starali się nakreślić jak najlepszą perspektywę dla tego Muzeum.

Szybko zmieniająca się rzeczywistość wymagała wielu nowych dostosowań i modernizacji całego projektu. Postanowiono więc odnowić przestrzeń i prezentację kolekcji.