Bazylika św. Anny w Jerozolimie
Kościół św. Anny został wybudowany przez Krzyżowców przy Sadzawce Betesda, nie opodal Świątyni Jerozolimskiej, w XII wieku. Na miejscu, jak podaje tradycja, mieszkała św. Anna ze swym mężem św. Joachimem. Tutaj też, według Protoewangelii św. Jakuba z II wieku, narodziła się Maryja, Matka Jezusa.
Kościół funkcjonował niecałe 100 lat. Już pod koniec XII wieku rola kościoła św. Anny się zmieniła. Z historii Jerozolimy wiemy, że w 1192 roku, po zajęciu Świętego Miasta przez przywódcę muzułmanów – Salahedyna, kościół ten nie został zburzony, lecz zamieniony w Szkołę Prawa Islamskiego – „Madrasa Salahiyya”. Nad wejściem głównym do kościoła po dziś dzień widnieje kamienna tablica pamiątkowa napisana w języku arabskim wychwalająca Salahedyna za to, czego dokonał. W kolejnych wiekach władzy muzułmańskiej, świątynia została opuszczona i pozostawiona zniszczeniu. Dopiero w XIX wieku jego historia się odmieni.
Po Wojnie Krymskiej (1853-1856), kiedy to Turcy wraz ze swoimi sprzymierzeńcami (Francja, Anglia i Sardynia) pokonali Rosję, w ramach wdzięczności za pomoc okazaną w tej wojnie, Imperium Osmańskie ofiarowało Napoleonowi III i Francji opuszczony kościół wraz z przylegającym do niego terenem. Od tamtej pory Francja sprawuje pieczę nad kościołem i nad ruinami Betesdy, odkrytymi przy odnowieniu kościoła przez francuskiego architekta C. Maussa w drugiej połowie XIX wieku. Kościół przetrwał w oryginalnej formie, w jakiej był wybudowany.
Kościół św. Anny jest okazałą świątynią w stylu romańskim zbudowanym z jasnego kamienia. Nie ma w nim ikon ani dekoracji typowych dla kościołów wschodnich. Zawsze służył do modlitwy w obrządku łacińskim. Odznacza się on surowością i prostotą i słynie z pięknej akustyki. Posiada on nawę główną i dwie nawy boczne. Ażurowe okna nie przepuszczają wiele światła naturalnego. Bryłę kościoła podtrzymują potężne filary zakończone głowicami – każda ma inne motywy ozdobne. Po wejściu do kościoła, po lewej stronie, widzimy dziewiętnastowieczną rzeźbę św. Anny ze swą małą córką – Maryją. Anna, ze zwojem Pisma Świętego w ręku, uczy Maryję wersetów Księgi Powtórzonego Prawa, tak ważnych dla każdego wyznawcy Judaizmu: „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił.” (Pwt 6.4-5)
Po środku prezbiterium stoi ołtarz rzeźbiony w białym kamieniu z 1950 roku. Widnieją na nim sceny z życia Maryi – po bokach – Ofiarowanie małej Maryi w Świątyni przez Joachima i Annę oraz dorosłą Maryję ze swą matką Anną. W centralnej części widzimy Zwiastowanie Maryi, Narodzenie Chrystusa i Zdjęcie z krzyża. Nad prezbiterium, na pięknych łukach romańskich, rozpościera się duża kopuła. Po dwóch stronach ołtarza, u góry pod kopułą, widnieją rzeźby – symbole dwóch Ewangelistów, którzy wspominają dzieciństwo Jezusa i Jego Matkę na kartach swoich Ewangelii. Głowa wołu, symbolizująca św. Łukasza i postać anioła, symbolizująca św. Mateusza.
W nawach bocznych znajduje się, z lewej strony – tabernakulum, a z prawej – rzeźba Maryi Królowej z małym Jezusem. Kościół posiada również kryptę z niewielką kaplicą główną oraz małą kaplicą poświęconą Narodzeniu Najświętszej Maryi Panny, w której to można zobaczyć dwie ikony szkoły rosyjskiej z Narodzenia Maryi.
Zapraszamy Was do odwiedzenia św. Anny! Wiek, prostota i surowość stylu kościoła zachęcają do ciszy, refleksji i modlitwy. Dobra akustyka przestrzeni i echo wydłużonego dźwięku zapraszają natomiast do śpiewu ku chwale Pana. Skorzystajmy z tego zaproszenia! Możemy tu oddać cześć Chrystusowi przez ręce Jego Matki Maryi i Jego babki św. Anny. Możemy ofiarować Bogu tych wszystkich, których nosimy w naszych sercach, tych których kochamy – nasze rodziny i przyjaciół, ale również i to wszystko, co kruche i bolesne w naszym życiu. „Święta Anno, uproś Wnuka, niech ma każdy czego szuka!”
Wirtualna wizyta po Kościele św. Anny
Kontakt z nami:
[email protected]